„Szkoła na tyle jest użyteczna na ile spełnia oczekiwania społeczeństwa”
to motto było i jest przewodnią ideą szkoły.
Szkoła w okresie swojej działalności stała się w Kołobrzegu głównym ośrodkiem kształcącym specjalistów wysokiej klasy dla rzemiosła (w wielu różnych zawodach, np. cukiernik, piekarz, stolarz), dużych zakładów pracy: stocznie, huty (ślusarz, spawacz, tokarz) oraz handlu.
W oparciu o absolwentów funkcjonuje w Kołobrzegu rzemiosło i handel oraz rozwija się przedsiębiorczość.
Absolwenci cieszą się uznaniem społeczeństwa, o czym świadczy wybieranie ich do samorządów i powierzanie odpowiedzialnych funkcji na szczeblu miasta, powiatu i województwa. Duża grupa absolwentów ukończyła studia wyższe i obecnie piastuje kierownicze stanowiska w zakładach pracy, pracują w szkołach jako nauczyciele oraz w administracji samorządowej, jako kwalifikowana kadra administracji.
Szczególnie uzdolnieni absolwenci podjęli pracę naukową, głównie w zakresie przedmiotów ścisłych.
Historia szkoły w pigułce:
Dnia 1. września 1947 r. przy ul. Augustyna 5 w Kołobrzegu została otwarta Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa. Jej pierwszym dyrektorem był Jan Janiszewski.
31.12.1951 r. otwarcie Zasadniczej Szkoły Metalowej Centralnego Urzędu Szkolenia Zawodowego w Kołobrzegu;
06.06.1958 r. wyodrębnienie warsztatów szkolnych, jako gospodarstwa pomocniczego typu „C” przy jednostce budżetowej;
01.09.1961 r. otwarcie 5-letniego Technikum Ekonomicznego w Kołobrzegu;
01.06.1967 r. nadanie imienia Zasadniczej Szkole Zawodowej w Kołobrzegu „Bolesława III Krzywoustego”;
01.09.1971 r. otwarcie Szkoły Zawodowej Dokształcającej nr 1 przy Zasadniczej Szkole Zawodowej w Kołobrzegu;
01.09.1971 r. otwarcie Zasadniczej Szkoły Rolniczej w Kołobrzegu;
26.10.1972 r. statut Zasadniczej Szkoły Przyzakładowej (PKS);
01.09.1974 r. otwarcie Liceum Zawodowego w Kołobrzegu;
01.09.1975 r. otwarcie Średniego Studium Zawodowego nr 2;
01.09.1979 r. powołanie Zespołu Szkół Mechanicznych w Kołobrzegu;
01.09.1982 r. powołanie przy Zespole Szkół Mechanicznych w Kołobrzegu filii Wojewódzkiego Ośrodka Dokształcania Zawodowego w Świdwinie
01.09.1995 r. – włączenie w Zespół Szkół Mechanicznych w Kołobrzegu Ośrodka Dokształcania Zawodowego
19.12.2001 r. rozszerzenie imienia Bolesława III Krzywoustego na Zespół Szkół Mechanicznych w Kołobrzegu;
31.08.2002- likwidacja Zasadniczej Szkoły Zawodowej Przyzakładowej PKS
30.01.2002 r. uchwałą Nr XXIX/174/2002 Rady Powiatu w Kołobrzegu przekształcono szkołę ponadpodstawową w ponadgimnazjalną;
23.04.2004 r. włączenie do Zespołu Szkół Mechanicznych Ośrodka Szkolno-Wychowawczego;
21.07.2004 r. likwidacja warsztatów szkolnych, które funkcjonowały przy ul. Młyńskiej 10
01.09.2013 r. zmiana nazwy szkoły na Zespół Szkół nr 2 im. Bolesława III Krzywoustego w Kołobrzegu
01.11.2013 r. założenie Ośrodka Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego
31.08.2016 r. – likwidacja internatu Zespołu Szkół nr 2 im. Bolesława III Krzywoustego w Kołobrzegu
31.08.2016 r. – wyłączenie ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Zespole Szkół nr 2 im. Bolesława III Krzywoustego w Kołobrzegu Zasadniczej Szkoły Zawodowej Specjalnej oraz Gimnazjum Specjalnego nr 3
31.08.2016 r. – likwidacja Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Zespole Szkół nr 2 im. Bolesława III Krzywoustego w Kołobrzegu
01.09.2016 r. – włączenie do Zespole Szkół nr 2 im. Bolesława III Krzywoustego w Kołobrzegu Zasadniczej Szkoły Zawodowej Specjalnej oraz Gimnazjum Specjalnego nr 3
31.08.2016 r. – zakończenie działalności Gimnazjum Specjalnego nr 3, Zasadniczej Szkoły Zawodowej i Zasadniczej Szkoły Zawodowej Specjalnej
01.09.2017 r. w ramach dostosowania sieci publicznych szkół ponadgimnazjalnych i specjalnych do nowego ustroju szkolnego, wprowadzonego ustawą – Prawo oświatowe powołanie:
Branżowej Szkoły I Stopnia w Kołobrzegu (w której prowadzone będą oddziały dotychczasowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej)
Branżowej Szkoły Specjalnej I Stopnia w Kołobrzegu (w której prowadzone będą oddziały dotychczasowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej)
Dyrektorzy Zespołu Szkół Mechanicznych w Kołobrzegu
Jan Janiszewski
Artur Notz
Witold Konewka
Tadeusz Kaszubski
Stanisław Mulawa
Wiktor Leśniewski
Jan Barczyk
Irena Ortmann-Dłubakowska
Hanna Cupiał
Dominika Caune
1950- Jan Janiszewski otwierał warsztaty na ul. Zygmuntowskiej.
Patron szkoły
Bolesław III Krzywousty – książę Polski 1102 – 1138, w latach 1097 – 1107 panował na Śląsku, w Małopolsce i Ziemi Lubuskiej, podczas gdy jego brat Zbigniew w Wielkopolsce, a po śmierci ich ojca Władysława Hermana w 1102r. również na Mazowszu. Urodzony w 1085, zmarł w 1138.
Bolesław wygnał brata w 1107 i objął samodzielną władzę, w obronie Zbigniewa wystąpił cesarz niemiecki Henryk V i w 1109 roku dokonał najazdu na Polskę.
Działania wojenne toczyły się na Śląsku (obrona Głogowa, Bytomia, Wrocławia) i po klęsce w bitwie na Psim Polu Niemcy wycofali się. Zbigniew wkrótce do Polski powrócił, jednak został przez brata oślepiony i wkrótce zmarł.
Bolesław Krzywousty odzyskał w roku 1116 Pomorze Gdańskie, a w latach 1121 – 1122 zhołdował Pomorze Zachodnie, czyniąc tamtejszego księcia Warcisława swym lennikiem. Przyczynił się do powtórnej chrystianizacji tych ziem. W 1117 miał miejsce nieudany bunt wojewody Skarbimira; pod koniec życia Bolesław musiał walczyć o utrzymanie niezależności polskiego Kościoła. Spotkanie w Merseburgu z cesarzem Lotarem III w 1135 potwierdziło niezależność polskiej organizacji kościelnej od arcybiskupstwa w Magdeburgu. Na jego dworze pisał Gall Anonim – pierwszy polski kronikopisarz.
W swym testamencie, zwanym również statutem, w 1138 roku Krzywousty wprowadził w Polsce zasadę senioratu. Wydzielił synom dziedziczne dzielnice (Władysławowi Wygnańcowi – Śląsk, Bolesławowi Kędzierzawemu – Wielkopolskę, Mieszkowi Staremu – Mazowsze), a najstarszy z Piastów miał być seniorem (princepsem) władającym dzielnicą senioralną – Małopolską i Pomorzem Gdańskim, i być zwierzchnikiem krewnych oraz książąt Pomorza Zachodniego. Zapoczątkowało to w Polsce okres rozbicia dzielnicowego zwanego również rozdrobnieniem feudalnym. Rozbicie dzielnicowe było częstą sytuacją w średniowiecznej Europie – występowało m.in. na Rusi i Węgrzech. Po śmierci Bolesława władzę jako książę zwierzchni objął Władysław III Wygnaniec.
z Wikipedii, wolnej encyklopedii
